دود آلودگی هوا در چشم صنایع
اخیرا برخی مسوولان، به بهانه آلودگی هوا دستور تعطیلی کارخانه های شن و ماسه و ممنوعیت تردد شبانه خودروهای سنگین را صادر کرده اند. اما آیا این تصمیم ها، بهترین روش برای کاهش آلودگی هواست و آیا اساسا تاثیری بر کاهش آلاینده های هوا برجای می گذارد؟
می دانیم که بخش مهمی از افزایش آلودگی هوا به افزایش مصرف مازوت باز می گردد. تکنولوژی پاایشگاه های نفت خام به گونه ای است که میزان قابل توجهی مازوت تولید می شود که امکان صادرات موثری برای آن وجود ندارد. حتی پیمان های زیست محیطی، کشتی ها را نیز از مصرف سوخت مازوت، نسبتا محروم کرده اند. به همین دلیل با توجه به نیاز کشور به سایر فراورده های نفتی، ناچار مسوولان به فکر بهره برداری از مازوت تولیدی به عنوان یک محصول مزاحم پالایشگاهی در نیروگاه های برق و کارخانه های سیمان افتادند. نتیجه این تصمیم، هوای آلوده ای است که به ریه شهروندان می رود و به شکل اغراق شده، شبیه اتاق گاز قتلگاه های هیتلری است. اما با این حال، به جای اذعان به ریشه مشکل، فرافکنی شده و انگشت اتهام به سمت دیگری نشانه می رود.
قانون های بالادستی متعددی وجود دارند که دولت را از تعطیل کردن واحدهای تولیدی منع کرده است و حکم به تعطیلی برخی صنایع بدون مستندات کافی را ممنوع کرده است. اما متاسفانه این قوانین به خوبی اجرا نمی شوند. در سالهای گذشته که دچار کمبود گاز طبیعی می شدیم، به جای این که صنعت در اولویت دریافت گاز باشد، در اولویت تعطیلی قرار می گرفت و اکنون نیز در ماجرای آلودگی محیط زیست، برخی مسوولان با آدرس اشتباه دادن، کارخانه های شن و ماسه را به تعطیلی کشاندند که تصمیم منصفانه ای نیست. امید که دستگاه قضایی همانطور که برخورد با مسببان آلودگی هوا را در دستور کار قرار داده، جلوی کسانی که با ارایه اطلاعات اشتباه و تبلیغ منفی علیه صنعتگران، موجب تشویش اذهان عمومی و اضرار به غیر می شوند را هم بگیرد.
مهدی خاکی فیروز، دبیر گروه اصناف و تشکل‌های روزنامه دنیای اقتصاد
